اثر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژنهای bcl۲ و mir-۱۵ و پروتئین bcl۲ بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان

تمرین هوازی، رشد تومور سرطان پستان را کاهش می دهد. پژوهش حاضر، تغییر بیان ژن mir-15 و bcl2 و پروتئین bcl2 را به عنوان سازوکارهای مثبت ناشی از تمرین هوازی در سرطان پستان مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور، 20 سر موش بالب 30 ماده (پنج تا شش هفته ای با میانگین تودۀ بدنی 17ـ16 گرم) با تزریق سلول های سرطانی mc4-l2 به سرطان مبتلا شدند. سپس، به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری تمرین و کنترل تقسیم گردیدند. در ادامه و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، قربانی گشتند و نمونه های بافتی آن ها برداشته شد و در دمای 70- درجه ذخیره گردید. شایان ذکر است که میزان بیان mir-15 و bcl2 بافت تومور به روش ریل تایم –پی سی ار و میزان بیان پروتئین bcl2 با استفاده از روشالایزا اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که بیان ژن و پروتئین bcl2 و نسبت رشد تومور، به شکل معناداری (0.001>p) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است و بیان mir-15 در گروه تمرین، افزایش معناداری را در مقایسه با گروه کنترل نشان می دهد (0.001>p). در مجموع، به نظر می رسد افزایش بیان ژن    mir-15 و کاهش بیان ژن و پروتئین bcl2 ناشی از تمرین هوازی، در کاهش نسبت رشد تومور در گروه تمرین مؤثر بوده است.